Riobamba – Alausi – Huigra

Vanmorgen rijden we weg uit het Center-parcs achtige hotel richting Alausi.  

Onderweg stoppen we nog even bij een plaatselijke markt waar ook weer van alles verkocht word. Veel mensen in typische klederdracht waren druk aan het onderhandelen.

Op de vleesafdeling werden koeien, varkens, kippen en geiten met een grote bijl tot een handzaam formaat gebracht. Koeien en varkenskoppen lagen je op een betonnen tafel nog aan te staren. Gelukkig hadden we nog niet gelunched want het zag er niet allemaal even smakelijk uit daar.

Terug de bus in en na nog wat fotostops kwamen we in Alausi aan.

Alausi is een klein rustig plaatsje wat moeilijk te bereiken is. De weg er naartoe bestond uit een hobbelig zandpad wat je eigenlijk geen weg kan noemen.

Het plaatsje met vervallen gebouwen zal er vroeger best mooi uit gezien hebben maar sinds er dagelijks geen treinen meer komen op het kleine stationnetje is het niet veel meer.

De enige trein die er 3 keer per week nog stopt is het toeristentreintje wat je naar de Duivelsneus brengt.

Aangezien deze attractie behoorlijk populair is onder de toeristen en er maar beperkt plaats is moesten we er vroeg bij zijn met de treinkaartjes.

Om 15.00 uur vertrok het oude schommelende dieseltreintje. Tussen de bergen door, soms kijkend over de rand van een diep ravijn, reden we piepend en krakend bergopwaarts.

Soms werd even luid getoeterd omdat er wat koeien op de rails stonden. De treinrit staat bekend om het enorme hoogteverschil wat wordt afgelegd. Dit kan dan ook alleen maar d.m.v. wissels zig zag in zijn voor- en achteruit te rijden.

Bij een wissel veranderden we van spoor en ging de reis een stukje in zijn achteruit verder het dal in. Beneden in het dal konden we weer vooruit rijden en passeerden we een stationnetje wat uit 1901 stamde. We kwamen op het punt waar de trein weer omdraaide en hadden daar een fotostop met mooi uitzicht op de berg genaamd de “Duivelsneus”.

Na de stop reed de trein weer terug de berg op met een schitterend uitzicht over het gebergte met zijn diepe kloven en rotspartijen. Jammer genoeg was het niet meer toegestaan om tijdens de treinrit op het dak van de trein te gaan zitten aangezien er nog al wat mensen zijn afgevallen, de laatste jaren met dodelijke afloop.

Terug op station van Alausi stappen we uit en gaan we met de bus nog een paar uur op pad tot we in Huigra aankomen.

Hier verblijven we in hotel La Eterna Primavera waar we boven verwachting (aangezien het nog al afgelegen ligt van de bewoonde wereld) nog een internetverbinding hebben om ons reisverslag bij te houden.

Na het diner drinken we nog een drankje bij het kampvuur en zoeken we ons bed op.